yalnız değilsin
//
. . . anlam, anlamını yitirmeden aç gözün perdesini mum yaktım uyan sevgili geceye hece, hece kandillenerek boz ezberi, harfleri çarmıha gererek içinden geldiğince şarkı, türkü söyleyerek sen yeter ki, dünü, güne, gün/ah’ını, vah’ına, ve vebalini vicdanına göm. neminde dem çekerek yarına olası renginde diz çökerek umuda ve doyulamayası açlıkla aş ererek tokluğa gel kader değildir, değildir asla göç olası yalnızlık tanrı olmadıktan sonra... yalnız değilsin, değilsin yalnız eğme başını değilsin. değil bir başına olamadığım kadar yanındayım unutma asla... /şeytan icadıdır yalnızlık ve aşk tanrının biz kullarına bahşettiği en kutsal armağandır/ . . . // ilhanaşıcıkasımikibinyirmibir |