Eylül SuçlusuYakama yapışan sancılardan sonra Bir daha akşamlara eylülündür demedim Geçip giden yollara Yazılmış ne kadar ölüm varsa Sonbahardan Ve Yapraklarını döküp de ölüyorlar ondan Dilimde yalpalayan bir şarkı vardı Hani kısa saçlı bir kadın söylüyordu Güz akşamı siyah beyaz bir televizyondan Çıka gelmişti Neydi o “Arnavut kaldırımları” Onların da saçları sarıydı Ve ekimdi Arkası kıştı Günlerin yazıldığı takvimler hep yalancıydı Bir ay öncesinden bir ay sonrasına Aynı ayı yaşatırdı Ve ay hep gördüğümde göğün yüzüne sırnaşıktı Yerle yeksan arasında bir umudum var Adı bahar Hala seçemedim ilk mi son mu Akşamüzeri sefaları saran kuşku Bir şeyin buğusuydu Yağmur hep sonradan ne kadar yorulduysa Ne kadar yağdıysa nefessizliğini ruhumda soludu Şimdi elimde başını hiç okumadığım kitabın sonu Kelime kelime siniyor üzerime kokusu Ha bire o diyor / Eylül bunun suçlusu |
saygılar