GÜZÜN GÜLÜZuhâl yıldızımsın, baktığım yerde. Ben seni sararım, verdiğin derde. Gelmedin vefâsız, yolların nerde.? Dönme artık, ben feleğe dargınım.! Her sabah uzaktan, gördüğüm sensin.! İpek saçlarını, ördüğüm sensin.! Dünyâ’da bulunmaz, sevdiğim sensin.! Hanay’daki, topak gıza vurgunum.! Son ümidim, güzün gülü solmadan.! Canımı vereyim, ömrüm dolmadan.! Dertlerim tükenmez, sabah olmadan.! Mâh-cemâl’in, güneşinde solgunum.! Gözden ırak olan, gönüle girmez. Sevgini bekleyen, murada ermez. Sevdâsı sel olsa, bir yudum vermez. Oğrun oğrun, gül sine’ne yangınım.! Yine yol göründü, gurbet ellere. Göz yaşım karışıp, gider sellere. Kül oldum aşkınla, savur yellere. Mecnun’un olmuşum, çölde dalgınım.! Suvermez’in bağlarında, gül olur. Nazlı yâr’e hazırlanır, yol olur. Şu gönlünden damlayanlar, bal olur. Senden gelen, sevdâ’lara sargınım.! ...............................Kardelen26 |
Oldukça özen gösterildiği belli.
Eleştiri babında değil, eksilik olarak da değil ama naçizane bir düşüncemi paylaşmak isterim yine de...
Düşüncem şudur ki biraz daha gayretle bu şiir çift ayakla yazılabilirdi. O zman nasıl bir şiir olurdu bilmem ama benim hoşma giderdi heralde....
saygımla kalınız