VEDA
seni uğurladığım akşam
ne yıldızlar vardı ne de ay gök başıma yıkıldı büyüyen karanlıklar hepsi dev oldular ışıkları söndü şehrin kendimi attım sokaklara sensizlik acıtıyor bu gece sen çıkmayan mehtabım gülmeyen bahtımsın çıkmaz sokaklara çıkıyor yolum ne tarafa yönelsem ışıksızım tünemiş kuşlar sokak kedileri evsizler kapalı dükkanlar süslü vitrinler seni gönderdiğim uzaklar hepsi üzerime geldiler arkamda kaldı hatıralar ertesi gün sonraki günler eskimez güzelliğiyle İstanbul rüzgar topluyordu bense hayal kırıklığı taşıyorum uçurumlara kurmuşum hayallerimi rahat değilim ey şehir vakitsiz geldi dönüşsüz ayrılık mutluluk yok bana bir başkası da olmayacak yalnızlığımı seveceğim aramayacağım seni kış güneşi mutlu eder beni .. mustafa kaya 24.11.2021 / Üsküdar |