İKİ KERE YİRMİ BEŞ

Kaçmaz sandım, açıverdim elimi
Uçuştu baharlar, hemen güz geldi
Maksâd-ı merâmla çözdüm dilimi
Sözcükler yetmedi, cümle az geldi.

Ömür uzun değil, bakma geriye
Kaçıp giden yıllar gelmez beriye
Hesap kitap ettim var mı bâkiye
Küsûratı attım, hesap düz geldi

Taze hayalleri gömdüm kalbime
Gün gelip çocuklar bulsunlar diye
Her anımı düğümledim mâziye
Peşimden koşturup bana tez geldi.

Herşeyin çaresi zaman mı sizce.!
Her günümüz, akşam olur sessizce
Gençliğim kemâle erdi gizlice
Ömrüme yirmi beş, iki kez geldi.

İpte rüzgâr durmaz, sularda yazı
Bilen var mı nedir zamanın hızı
Sıcaklar boğuyor, kışta ayazı
Bal aradım, çiçeklerden tuz geldi.

Ahlas’ım teslimim, Yüce Emir’e
Hayat katmak önemlidir ömüre..!
Nefsimi serdim ben kızgın demire
Benliğimde BEN eridi, BİZ geldi.

                Mustafa Erdal (Ahlas)