GÖLGE ÖLÜR ZAMANSIZ

Söz geçmez nefislere, döner durur arafta
Şafak söker gün doğar, gece ölür zamansız
Günah ile sevaplar, oynaşır aynı safta
Ses boğulur boğazda, hece ölür zamansız.

Dilim dilim doğranır, gün kurmalı saatte
Zembereğin ucunda, zaman ölür zamansız.
Marifet dediğin şey, ne kemikte ne ette
Bir hekimin elinde, derman ölür zamansız.

Semada raksederek, meyleder ki hasretle
Vuslata ermiş iken, dolu ölür zamansız
Tek gidişli bir yolda, yürüyorken kasvetle
Bir yolcunun önünde, yolu ölür zamansız.

Sahili dövse dalga, demirden pençe ile
Fırtınalar uslanır, dalga ölür zamansız
Balta hoyratlık etip, türlü işkence ile
Ağaç düşer toprağa, gölge ölür zamansız.

Ahlas gezginlik etse, en munis sevdalarda
Bir âşığın gönlünde, sevda ölür zamansız
Ferhat Şirin’i için, ter dökerken dağlarda
Mecnun çöllere düşer, Leyla ölür zamansız.

Mustafa Erdal( Ahlas )