ANNEM'E
Sen yağmurları ararken gökyüzünde
Ben en ücra köşede çocukluğumu yargılarken Bir ömür geçti yalın ayak Esaretin bedelini çözemedim anne Uykusuz çaresiz kaldım Hayat bumu sence Ne dert nede keder bitiyor Her gün yeni bir şey yükleniyor Beynimi alabildiğine geniş mi sanıyorsun Şimdi tuttuğum her gülün dikeni batıyor Ellerim ellerim kanıyor Akan her damla kan içimi yakıyor anne Mavi sevdalarda buldum kendimi Ne yana baksam boşluk çıkıyor karşıma Düşüyorum ne olur tut ellerimi anne Yıllardır öyle çok şey yaşadım ki Şimdi bir sarılsan yağmur olur gözyaşlarım Gidiyorum işte Ardımda yağmalanmış bir ömür bırakarak Nedir bu peşimden savrulan Kırık dökük hüzünler mi kaçamak elvedalar mı yoksa Sana umutlarımı bırakıyorum Korkularımı bırakıyorum Onlara iyi bak Sabahın serinliği değdi yüzüme Çocukluğumun hırçın bakışlarını gördüm Sisler içinde Kolay değil Kolay değil romanlardan çalınmış bir hayatı yaşamak Sana korkularımı bırakıyorum Gülüşlerimi yüreğimi bırakıyorum Bir de gözyaşlarımı hala sıcacık Sana kendimi bırakıyorum Belki de sonsuzluk düştü yüreğime İnanmak istemiyorum yüreğime İçimde nefretle sevginin savaştığı bir arena var Gece olur yine gözlerim gözlerim ıslanır Ve yüreğime iner beni yıkan o gözyaşı Bir damla gözyaşı kan gibi işler içime Ve ben bir kere daha ölürüm Gidiyorum işte sonsuzluk korkusu yok içimde SERKAN YETGİN |