GÖZLERİNAkşam inince usul usul şehre Sis çökünce sokaklara ağlar içimdeki çocuk Ben ağlayamam Soğuk bir rüzgar okşar sırtımı Gözlerini arar bulamam Kokun gelir sanki rüzgarla Her köşeden sen çıkacaksın sanırım ama sen yoksun Kaç gece yürüdüm kaç sokak geçtim Buzlu sabahlarda güneş pusularda direnç oldu gözlerin Adını yazıyorum şimdi Yıldızlardan ışık çalıp gecenin karanlık damarlarına İlkbahar sabahlarına ve yaramaz bir çocuğun avuçlarına Çünkü gece bir başkadır senin özlemin Onun için her sabah seni beklerim Ve yüreğim o yaramaz çocuğun avuçlarında şimdi Ha düştü ha düşecek Söz dinlemez artık bu yürek Sisli yollara vurur kendini Sormaz artık seni kimseye Çünkü ellerin umut fidanları dikmeye Gözlerin dağ başlarına sevdalıdır Pırıl pırıl bir dünya için çarpar yüreğin Bekleyemem artık seni yol boylarında Ne olur gelme ölüm kucak açıyor bana Yalancı karanlığıyla Gözlerin var o karanlığın içinde gidecek gibi bakmıyor ama Ne olur git duvarlar üstüme geliyor Say ki vurulmuşum bir sokak lambasının altında Say ki donup kalmış bedenim Ve saçlarından süzülüp rüzgarla gelirmiş kokun Uzatma ellerini ellerim kanıyor Usulca geçi ver yanımdan Ilık bir rüzgar savur donmuş bedenime Bir ışık düşür gözlerinden geceme Hiç sönmesin güneşim olsun.. Serkan YETGİN |