Ne zaman hüzünlüyken aldığımda elime
Ağlayarak yazıyor kalemim hep kağıda
Kirpiklerim de artık engel olmaz selime
Çağlayarak yazıyor kalemim hep kağıda

Genç yaşımda bu hayat yıkıyor direğimi
Rotamı kaybettim ben bulamam durağımı
Vefasız yar aklıma gelince yüreğimi
Dağlayarak yazıyor kalemim hep kağıda

Kimse yüzüne bakmaz kötü ise kaderi
Bu dünyada ödenin ne kadarsa ederi
Sanki marifet gibi neşe değil kederi
Yağlayarak yazıyor kalemim hep kağıda

Geçmek nedir bilmiyor gönüldeyse yaralar
Gelmeyin üzerime gamlıyım bu sıralar
Kalbimdeki sızıyı dize dize karalar
Bağlayarak yazıyor kalemim hep kağıda

Üzerime çullanır acıların alayı
Söyleyin dostlar varsa kurtulmanın kolayı
Mutluluktan daha çok dertler ile çileyi
Yeğleyerek yazıyor kalemim hep kağıda

Derde çare yok ise sonsuza kadar sürer
Yavaş yavaş tükenir umutlar birer birer
Güz mevsimi yaşarken sanki bana bir yarar
Sağlayarak yazıyor kalemim hep kağıda
Cemalettin GÜNDOĞAN