Dünya denen yerküre hiç durmadan evrende
Güneş’in etrafında döner bir gaye için
Ne kadar canlı varsa bir baksana çevrende
Yaradanın ismini anar bir gaye için

Yer altından çıkarak merhem olur dağ, bağa
Kökünden besleyerek hayat verir yaprağa
Buharlaşıp yükselir tekrar geri toprağa
Yağmur, kar, dolu olup iner bir gaye için

Bahar gelince hemen yeşillenir kurular
Her yeri sarar mavi, yeşil, allar, sarılar
Hava ısınır çıkar kovanından arılar
Çiçek çiçek gezerek konar bir gaye için

Evrendeki her şeyde değişmeyen düzen var
Bu muntazam ahengi elbette bir yazan var
Geceyi ve gündüzü peş peşe bir dizen var
Akşam olunca güneş söner bir gaye için

Yarattığı her şeyden insanı üstün görür
Kim bir adım yürürse, ona bin adım yürür
Bazen sıhhat afiyet, bazen ise dert verir
Kulum ne yapar diye sınar bir gaye için

Çocuk, gençlik, yaşlılık ayrılmışken bölüme
Birçok şeyi sığdırır ömür denen dilime
Bir senaryo peşinde doğumundan ölüme
Yaşamda bir tiyatro sunar bir gaye için

Bir anadan, babadan şu dünyaya gelirler
Hayattan bazen mutlu bazen mutsuz olurlar
Belli bir müddet yaşar sonucunda ölürler
Tahtadan sala kullar biner bir gaye için