GÖZYAŞISanki bir yük vagonu üstümden geçmiş de, Tonlarca ağırlığını bende bırakıp, Ardına bile bakmadan yoluna devam etmiş, Başım bana felaket ağır geldikçe, O benim düşmanım oldu, Ben onun yabancısı. Sağım solum desem birer yalancı, Kör talihin bir oyunu bu, en acısı. En nihayet ben de yoruldum, Dinlenmek için oturup, Sırtımı bir ağaca yasladım, Ağladım, ağladım, hem de çok ağladım, Biraz hafifler gibi oldum da kendime geldim, Ağaçtaki karıncalar sağ olsunlar, Yalnız bırakmadılar, yanıma geldiler, Kimisi ellerimde, kimisi bacaklarımda, Kimisi sırtımda dünya turuna çıkar gibi dolaştı, Bazısı da bir güzel tadıma baktı, Gitmemekte inat ettiler, tatlı tatlı kaşındım. "Demek beni sevdiniz, peki öyleyse benimle kalın!" dedim, kendi hallerine bıraktım. O vakit el açıp yaratana dedim ki, "Şükürler olsun bir kalbim varmış, Ne de güzel atıyormuş, yaşıyormuşum, Ki, taştan farkım da budur, Beni baştan yaratsaydın şayet, Yine o kalbi isterdim, başka kalpleri değil, Çok da şükrederdim ağlattığın için, Ve bu karıncaları bana dost, Bana sırdaş ettiğin için." Gözüm, kulağım, elim, ayağım, Aklım, fikrim, ruhum, bedenim, Duygularım, hepsi yerli yerindeler, Olmasaydı keşke bu düşünceler, Ah dertli başım, beni yaşarken öldürdüler. Eksiklerim çok tabi kendime dair, Bir tek şey isterim, çokça huzur. Gözyaşlarım kurumasın, aksın, Bu benim düğünüm, bayramım, Kendimi ancak böyle tamamlarım. Düşündüm de, ya akmasaydı gözümden yaş, Ya duymasalardı sesimi karıncalar, Bir papatya sevinci olsa gerek benimkisi, Yaprakları gür, ışıltılı, güneşe dönen bir yüz, Tıpkı benim gibi yalan değil, gerçek, Lakin bir mevsimlik canları var, Onlar da en nihayet kuruyacaklar Ve karıncalar gibi toprağa karışacaklar. Ey güzel Allah’ım, Ekmeseydin kalbime sevgiyi, İşlemeseydin içine vefayı, merhameti, Belki ruhum azapta, Belki de taş olurdu kalbim. O zaman kim dost, Kim arkadaş kalırdı ki benimle? Ne olurdu halim? Kim konuşurdu sessizce? Ve kim verirdi bana teselliyi, Gözyaşlarımdan başka. Vecdi Murat SOYDAN (Yaşanmamış Aşkların Şairi) 16 Ekim 2019, Isparta |
Aklım, fikrim, ruhum, bedenim,
Duygularım, hepsi yerli yerindeler,
Olmasaydı keşke bu düşünceler,
Ah dertli başım, beni yaşarken öldürdüler.
İnsan yaşarken ölür mü evet hemde gerçek ölümden bin beter
Bir ölümdür görünüşte yaşarsın insanlara yine gülümsersin için
Kan ağlar keşke beni yaşarken öldürmeseler di dersin fakat onlar
Uykudadır asla seni anlamazlar usta anlamlı bir şiirdi tebrik ederim
Saygılar sunarım