BIKTIM RİYADAN
Hangi gül-ü tutsam, boynunu büktü
Umudum yok gayrı, daldan yapraktan Hep doğru söyledim, duyanlar güldü Vazgeçtim dünyadan, bıktım yalandan Mal mülk makam için, namus satanlar Utanmaz sülükler, öne yatanlar Düzenbazlar için, alkış tutanlar Gerçekten utandım, bıktım riyadan Zalimin zulmü var, cahilin taşı Bu yüzden dinmiyor, gözümün yaşı Görmüyor gözleri, bu millet şaşı Şu kutlu davadan, bıktım yalandan Her türlü kötülük, günah sermaye Zalimler kötüyü eder himaye Tüm yobaz cahiller, almışlar paye Alimden utandım, bıktım yalandan Umutla haykırdım gerçeği yüze O yüzden çıkamam, bir türlü düze Girmek istemedim, sahtekar göze Gerçek öz bulamam, bıktım riyadan Umutla yarına bakmak rüyada Her doğru söylenir, amma havada Gözler bakar bir gün, kalır tavanda Ölümden utandım, bıktım bu candan Kul Seyyah’ım der ki, kula kul oldun Sonun geldi eyvah! Saçını yoldun Kötüye cehennem, sonunda buldun Korktum ben günahtan, bıktım şeytandan. Tahsin Şahin (Kul Seyyah) El verip yâr dersin,yâr değil o yâr, Şeytan bu hayattan,etmiştir firar, Dostta ve kardeşte,yokmuş itibar, Yok beyde itibar,bıktım bühtandan... Nurettin şairimiz dost kalemden bir dörtlükle katılımından dolayı teşekkür ederim.. |
Kifayet ve mana deryasında
Bereket yüklü bir şiir geçti gözlerimden!
Usta kaleminizi ve değerli yüreğinizi kutlarım!
Saygı & Selam ile