PERİŞANIM
Deli gönül abdal olmuş geziyor
Yaşamak istemez candan beziyor Kış bastı gönlüme bahar geçiyor Alım siyah oldu, hayat perişan. Kimseler sözüme inanmaz oldu Şu garip gözlerim yaşlarla doldu Gonca gonca açan güllerim soldu Yaprağım kurudu, gülüm perişan. Yaşamak istemem zehire battım Boşadım herşeyi gönülden attım Bir bade sundular uyudum yattım Uykulu gözlerim, ruhum perişan. Anlamayın beni ben de istemem Dövseniz, kovsanız sitemler etmem Diz çöküp yalvarsa o yare gitmem Yollarım dikenli, ayak perişan. Kul Seyyah’ım bilsen namert değilim Yokuşlardayım ben düzde değilim Şahin’im avıma, serçe değilim Teleklerim battı, yaram perişan. Kul Seyyah |
Yokuşlardayım ben düzde değilim
Şahin’im avıma, serçe değilim
Teleklerim battı, yaram perişan.
Gönül kaleminize sağlık hocam şiirli geceler