Feryat ile figanımdan, dağlar dile gelirdi.
Sana meftun olduğumu dünya âlem bilirdi.
Manidar bakışlarımızın hoş gülüşlerinde,
Kavurucu sıcaklarda, sanki bana meltemler eserdi.

Gül sevdalısı bülbüller, aşkımızı şakırdı.
Pınarlar şarıl şarıl, mutluluğumuzu akardı.
El ele, kol kola sevda ormanlarında gezerken,
Bizi gören herkes bize özenir, gıpta ile bakardı.

Bir anlık firaklar, bizi bize küstürürdü.
Firak üzüntüsü, horozları erken öttürürdü.
Nur cemalinin güzelliği ve nadideliği,
Beni benden alır çok uzaklara götürürdü.

Varlığın ile haddinden fazla mesut bahtiyar olurdum.
Ela gözlerini her gördüğümde, neşe ve sevinçle dolardım.
Özlem dolu hasretinle dolup taştığım zaman,
En manidar aşk şiirlerini kesik uçlu kalemlerle yazardım.

Kara kalem ile aşkın tuvalinde tıpa tıp seni çizerdim.
Buket buket rengârenk Muhammedi gülleri senin için dererdim.
Beni mest eden, cazibeli sesini duymadığımda,
Uzun kış gecelerinde, yorganı başıma çeker için için ağlardım.

Dervişlerin meclisinde söz sırası bana geldiğinde, seni konuşurdum.
Er meydanına çıktığımda, mert ve babayiğitler gibi vuruşurdum.
Aşk ve sevdamıza halel gelmesin diye,
Kem gözlülerden ve zalimlerin şerrinden kaçabildiğimce kaçardım.
25 Ekim/ 2021