BİR ZAMANLAR
bir zamanlar...
meftunu olmuştum nevbaharın binbir umutla masmavi sevgiler ekmiştim yüreğimin tarlasına evlek evlek ben gülünce tomurcuk güller açardı al yanaklarımın gamzelerinde öbek öbek gözlerim sevdiklerime bir başka bakardı gül dalında bülbüller ah etmez,aşk ile şakırdı masumane bakan çocuk gözlerimde ne de güzel toz pembe olurdu hayat bir zamanlar... yere göğe sığdıramadığım el değmemiş pirüpak hayallerim vardı içimde kımıl kımıl kımıldayan yanıp tutuşan özlemlerim vardı göz pınarlarımdan sular akardı oluk oluk sevgiyle çağlayan bir ırmak gibi duygularım depreşir,mecrasından taşardı atardı kendini denizin açık kollarına dalgalar kucaklar,okşardı onu ulu orta bir zamanlar... uçsuz bucaksız gökyüzünde geniş kanatlı bir kuş olup asuman karnavalının geçit töreninde binbir umutla havalarda uçasım sevdiklerimin penceresine konup onları bir an önce göresim gelirdi içmeden beni sarhoş eden bahar yelleri eserdi başımda dört mevsim bir zamanlar... yağız atlar gibi dört nala koşardım yorulmak nedir bilmezdim sevincimden yerinde duramayan içi kıpır kıpır kıpırdayan naif,zarif bir çocuktu yüreğim deli bir akıntıydım kimi zaman karışırdım denizin derin mavi sularına kıyılarındaki martılar nasıl da cilveleşirdi hayatın cilvesine aldırmadan AYLA CERMEN TÜFEKÇİ |
Böylesi güzel güne şiirlerle merhaba
Eserin güzeldi her zaman ki tadında
Gönlün abat olsun, huzurla dolsun
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın