Elif ebem ölmüş yuva yıkılmış
Emmi dayı bir kenara çekilmiş
Dedem çocukları ortada kalmış
Böyle kader isteyenin başına.

Bize sahip çıkar bacım var diye
Kışın giderlermiş Toprak Kale’ye
Yazın gelirlermiş tekrardan köye
Böyle kader isteyenin başına.

Yoksulluk gariplik bükmüş bellerin
Hizmetin etmişler yaban ellerin
Daim sahipsizlik kısmış dillerin
Böyle kader isteyenin başına.

İki sene sonra dedemde ölmüş
Teyzem,anam,dayım arada kalmış
Göksunlu dayımı evlatlık almış
Böyle kader isteyenin başına.

Küçükten teyzemi gelin vermişler
Bir daha da ne aramış sormuşlar
Ne var ise ellerinden almışlar
Böyle kader isteyenin başına.

Masum anam köyde arada kalmış
Mustafa emmisi yanına almış
Sefil anam her gün yaşarken ölmüş
Böyle kader isteyenin başına.

Teyzemin,anamın yüzü gülmemiş
Ömürleri geçmiş huzur bulmamış
Her iki masum da murat almamış
Böyle kader isteyenin başına.

Kul Eşref’im der ki elden ne gelir
Yad el senin geçmişini ne bilir
Yakınların gider adları kalır
Böyle kader isteyenin başına.


28.03.2020 Cumartesi saat 13.20

Eşref Ekici
Kul Eşref

Bu şiiri,anam ve yakınlarının anısına içimden geldiği şekilde yazdım.
Bu şiir,tamamen gerçek bir hayat hikayesinin özetidir.
Okuyucularıma içten sevgi ve saygılarımla