KabusUyuyan karanlık gezen rüyalar Yatıya kalırlar bende sabahlar Tüm yollar birleşir uzlete doğru Pusular içinden geçer kabuslar. Ters yüz ederken tüm bildiklerimi Deli aynasında gördüm kendimi Yakmı sikerken o melun berduşlar Hiç bozmadım yinede istifimi. Bir zamanlar ağlamayı sevmezdim Gülüşten neşeden taviz vermezdim Yüzüme gölgeler düştü kahırdan Kem rüyaları hayra yoran bendim. Şimdi hep yaşarır oldu gözlerim Az konuşsam geri döner sözlerim Attı betim benzim sararıp soldu Nerde hani nerde beklediklerim. Ne zordur saplantılara alışmak Hiçbir şey olmamış gibi yaşamak Mecbursun işte tüm bunlara yazık İçinden hiç gelmesede barışmak. |