GEL!
Öyle bir özlem ki; yakıp kavurur,
Gel! Kendimle başa çıkamıyorum. Bir tufan ki; bilinmeze savurur, Gel! Kendimle başa çıkamıyorum. Unutamaz oldum bizli hisleri, Gözümü kör etti hasret sisleri, Ardımdan duyarım ayak sesleri, Gel! Dönüp kimseye bakamıyorum. İnancım sarsılır, hiç olur dinim, Saçıma, başıma kar yağdı benim, Üşüdü duygular, buz tuttu tenim, Gel! Eridim ama akamıyorum. Ayser ÖZBAKIR |