SEVDALAR NE GÜZELDİ...Sevdâlar ne güzeldi Mektupların pembe pelür kâğıtlarına yazıldığı Ve sevginin, sevgiliye sunulan bir karanfil olduğu günler... Ne güzeldi, siyah gözlü esmer bir kız sevmek Elleri ve dudakları karanfil kokan Ve geceler boyu dolanmak sokağında; Gözüm penceresinde, Beynimde kıvrım kıvrım çöreklenmiş toy kıskançlıklar Ve elimde bazen boynu bükük bir karanfille Sokak fenerlerinin loş aydınlığında Kendi gölgemle dertleşerek...,, Ve ne güzeldi, Islandığını fark etmeden yürümek yağmurda... Ne vefalıydı dostluğu o ıslak sokakların. Garip bir kızıl kokusu vardı, tarifsiz, Sinmiş yüreğime, çıkmaz da çıkmaz Karanfillerin ve dudakların... Ünal Beşkese |