NE DİLERSİN KALBİM
Sustum,
Sustu, Sustuk, Sonra susturulduk. Ardından, Semeleşen kelimeleri bohçaladım, Paslı kilitli mahzenlere gömdüm. Çıkmaz sokaklarda duygularımı bağladım, Yüreğimin yamacında yanıp yanıp savruldum. Hükümsüz ayaklarımın altında toprak, Yıldızım karaya çalınmış, Seherlerimi kıraği çalmış, Son yudumum da kırpıklanmış. Meşaleler yanardı kapında, Nergisler açardı duvarlarında, Sevgiyle bakardı gönül gözün de, Şimdi kötürüm kalmış kelamların. Bir şey dileyeydin kalbim, Küle dönüyor bedenim, Son kez yanındayım biçare, Lambam sönüyor ne çare. Bak yazamıyorum tane tane, Şaşırdım kaldım orta yerde, Simana keder oturmuş, Yaprakların sararıp solmuş. Ah kalbim, Bir şey dileyeydin, Limanını kasırgalar savurmuş, Son tohumu da rüzgar süpürmüş. |