Sesi kısılmış harflerinin,
Dudakların mühür kokuyor.
Bulutların kolları sarmış tenini,
Sen ki hüzün hırkasını giymişsin.
Bakma öyle Sümeyra,
Benim sevdam ne ki,
Kuşlar bile göğümde kanat silkiyor,
Harlı yangınlar geziniyor sinemde,
Suskun gözlerim konaklıyor yüreğimde,
Dilim yanlış alfabeyi zikrediyor Sümeyra.
Yolumda küflü düşlerim,
Ayağı aksıyor kollarımda saatlerin,
Sen beni affet Sümeyra,
Ben vaktin gırtlağında kulaç atıyorum,
Çizgili defterlerim kin dolu bakışlarıma,
Kötürüm kalemim, ağıtları uykuda,
Şimdi ben deniz altında,
Yosunları çapalayıp, inciler arıyorum Sümeyra.
Eyi misin diyorlar Sümeyra,
Gökyüzü gibi gürleyen kalbimi,
Yine göklere uçuruyorum diyorum.
Başkentimin ellerini ovuşturuyorum bu aralar,
Ayaz yemiş ahvali,
Kokmuyor bahar gibi.

Yabani otlar gülerken yüzüme,
Ocağımın çiçekleri dargın bakıyor,
Mühürlü kokuları kokmuyor.

Canıma kanlı mızraklar batıyor,
Ve ben patikalarda yanık yemenilerle,
Güneşimi arıyorum Sümeyra.

Gün çoktan bitti,
Yörüngemin kıblesi yine şaştı,
Sen pastırma hayallerini okşarken,
Ben her nefeste ölüyorum Sümeyra.

Bilmesinler beni, görmedik desinler,
Azap yüklü gerdanımla,
Akik taşlarına basarak giderim Sümeyra,
Sende bağdaş kur gölgeme,
Yutkunduğumuz yerden başlayalım Sümeyra.