DUYABİLDİKLERİM
Bir kabuğa çekilmiş ruhum içerden içre.
Bedenim vurgun yemiş ben dönmüşüm kevgire. Hafakanlar basıyor geceleri ruhumu Zifiri karanlığım bulamadım yolumu. Uzunca bir mahzenin dehlizinde ışık yok Mutluluğa saplanmış ucu zehirli bir ok. Oysa hayal kurmuştum bu dünya ekseninde. Kahvemin dibi tuttu, çay kalmadı deminde. Sararmış bulut gibi sarardım akşamları. Gazel vurdu döküldü ruhumun yaprakları. Sızlıyor gönül hanem duygularım ağlıyor. Dertlerim konak olmuş misafir ağırlıyor. İçimde fırtına var sırça köşküm yıkılmış. Devleşen alçak nefsim bir dehlize takılmış. Yıllardır söz veriyor, şu mutluluk gelmiyor. Gönlümden çiçekleri toplayıp götürmüyor. Elbet bir gün yaz gelir kalbimde çiçek açar. Sevgiler volkan gibi her yere sevgi saçar. Gül gibi gonca açar, ruhumda lale zarım. Yapraklarım döküldü ben onlardan bizarım. Bir değirmen kurulmuş sevgiyi öğütüyor. Mutluluğa gem vurmuşlar mutsuzluk büyütür. 13.10.2020 Muammer KARS |