Ali Bülent Orkan, 13 Ağustos 1982 Cuma günü sabaha karşı Ankara Ulucanlar Cezaevi’nde asılarak şehit edildi. Mübarek bedeni Ankara Karşıyaka Asri Mezarlığı’na defnedildi.Ruhu şad makamı cennet olsun...

Bu şiir Ali Bülent Orkan’ a ithafen yazılmıştır. Ama onun adında bir nesle aslında...

Bu gün 13 Ağustos 2008… O günden bugüne tam 26 sene geçmiş…

Seni sevdaya anlatsam kesin kıskanırdı seni
Beni daha çok sev diye yumruklardı kalbimi…
Senden daha çok sevdiğim bir sevda mı?
Böylesine nasıl boyun eğerim, değer mi?
Cümlesinden geçerdim günün birinde de
Senden geçilir miydi hiç ülkü çiçeği?
Geçileydi adına kara sevda denir miydi?
Sevda kararıyorsa şu feleğin bağrında
En koyusuydu seninki ey ülkü eri!
Sonsuz sevdanı anlatan müebbet bir kara
Böyle deli sevdaların yolu ölüme çıkardı ya
Toprağa girdin diye kara deriz adına
Rahat uyu gözün kalmasın arkada
Kimse karalar çalamaz o duru pak sevdana…
Gönüller değdi iyi ki, düştük sevdana
Dedikleri gibi kem olsa
Sevdaların en karasında
Yüzler, gönüller ağarır mıydı?
Yüzümü, yüreğimi ağarttı bir deli sevda
Şimdi gönlüme masmavi akıyor ummanca…

Açılan kapımsın benim tüm sevdalara
Hala yaşamaktasın bozkurt cihanlarında
Her birine sen damlarsın her şafakta…
Yüreklere düşen korsun hala yanmakta
Ama ruhum üşüyor hain bir ayazda
Kar yağmaz mı sanırlar Ağustosta?
Ağustoslar da en az eylüller kadar yara…

Söylesene aslolan deli gibi sevmek miydi?
Yoksa severken delirmek mi?
Sevdasından aklını yitirmeyen
Zulme göğüs gerer miydi?
Bu sevda deli bu sevda divaneydi
Sevdalıyı da aklından etti lakin bitmedi
Darağacında bir şeyda şahadete erdi…
Gerçekleşmeyecekse eğer ülkü dileği
Aklını yitirmez miydi bir ülkü devi?

Mavidir tüm sevdaların rengi
Ya deniz mavisi ya da gökyüzü mavisi
Çünkü uçsuz bucaksız bir mavilik erişir ancak
Ölümüne sevdaları anlatabilme kudretine...
Ölüme tebessümle varmanın sırrı onlarda saklı
Onlar, sevdalılar mavi kefenli ebediyet yolcuları…


13.08.2008
Hanife