SESSİZLİĞİN SESİ
SESSİZLİĞİN SESİ
Ruhun en derininden gelen özün sesi der ki; Dinle beni, duy, sadece biraz SES-sizlik! Tüm bu karmaşa, koşuşturma ve kaosun Ortasında, Beni hiç duydun mu? Tanıştın mı gerçek senle? Doğuştan bu yana, tüm o öğretilmişlikler, koşullanmalar Öğrenilmiş çaresizlik, dış seslerle kuşatılmış öz benlik, Kabuk bağlamış, Sen hiç tanıştın mı onunla? Sahip olduğun her şey ve öğretilmiş tüm kalıplardan Sıyrılmış sen, Aslında kimsin? Hepimizin türlü rollere büründüğü bu tiyatro sahnesinde, Oynuyoruz her birimiz rollerimizi, Ve kapanıyor perde her birimize zamanı gelince, Ya yeterince ses-siz kalmadığın için, Sen-siz ayrılırsan bu dünyadan? |
Yolunu arar
Bulursa hiçliğe yolculuk başlar