HASRETİN
Gün’ be gün kor olan, yürekte aşkın.
Sevdan şu kalbimi, köze döndürdü. Kavuşmak nafile, hayalsin, düşsün. Baharımı, yazımı, kışa döndürdü. Mehtapta yıldızlar, görünmez artık. Şu yalan dünyanın, rengine kandık. Aşk dolu o günler, bitemez sandık. Gülleri dalında, bir, bir soldurduk. Susuz kalan coşkun, ırmaklar gibi. Güle hasret öter, bülbülün dili. Düştüm kör kuyuya, görünmez dibi. Aşk dolu sözler, beni kandırdı. Bu aşk beni çölden çöllere attı. Sevdanın hançeri, yüreğe battı. Özlemin benim artık, canıma yetti. Hasretin beni ölmeden, öldürdü. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |