Korkularımı tutuyorum avuçlarımda..
Beni uyaran o sese kulak kabartiyorum.
Sen diyorum
Hayatın savaş meydanında çıglıklarım yükselirken,
Ben korkularımla yüzleşiyorum.
Sabah umut ile doğan güneşe merhaba derken, gün batımı kızıl yangınlar gibi sarıyor yanlızlık.
Hani her gece keskin bıçak gibi bilelediğim inancım kalkanım,ve umudum eldeki asaletince ışıldayan kılıç misali..
Hinlikleri ile kuyularda dolaşırken şeytan.
Gözlerim yüreğim seni arar..
Bazen kimsesiz bir çocuk,
Bazen bakıma muhtaç bir yaşlı gibi dilenirim sevdanın kapısında..
Ve pejmürde....
Yada ne bileyim deli bir rüzgar ile Yarışıyor ayaklarım.
Hani ellerini bastığın kalbim var ya sorma halini dağları delen Ferhat sanki, ya damarlarındaki gül benzli kızıl kana ne demeli bilmiyorum sanki çölleri dolasan Mecnun misali...
Namerde baş eğmeyen asi başıma ne demeliyim bilmemki.kah akıl bilim kah divane yollarda ser sefil....
Yunus ne yaman deyi vermiş bir ben var benden içeri..
Ben ne bana nede sana kaldım.. bir damla su ile katıldı beden harcın çamur balçık değil özüm insan...
Bak avuçlarımda ki ve Avuçlarındaki o toprak benim işte...
Şiir Kamil uci
Fotoğraf Hamza Koldamca