SEN ŞİİR OLMUŞSUN
Özü güzel, sözü güzel, beste gül
Sen şiir olmuşsun, dizesi de ben Bu gönül şelale, sen de bunu bil Sen pınar olmuşsun, gözesi de ben Yoldan geçen bize, bakıp geçiyor Gözlerin sinemi, yakıp gidiyor Buzlanmış bir kadeh, akıp gidiyor Sen bade olmuşsun, mezesi de ben Bir çok fotoğrafla, dergilendiği Bu gün kü sevginin, sorgulandığı Tüm büyük aşkların, sergilendiği Sen tual olmuşsun, müzesi de ben Öyle çok sevdim ki, ben de ahumu Düşünmem inan ki, hiç bir mefhumu Çok sıkı sarmışsın, aşkla ruhumu Sen ipek böceği, kozası da ben Canandır elbette, can’ın nasibi Seven her yürekte, sevdaya tabi Çiniye renk veren, semboller gibi Sen hattat olmuşsun, bezesi de ben Sen çiçek olmuşsan, bende bir arı Benimle her zaman, duy iftiharı Tek aşkım olmuşsun, ilk günden beri Sen de ilk olmuşsun, hezesi de ben Altın mı, elmas mı, özlerin senin Güfte mi, beste mi, sözlerin senin İnci mi mercan mı, gözlerin senin Sen kolye olmuşsun, çizesi de ben Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |