Bu şiirin yorumu kendi içinde olup, tam “ALEMLİK” bir şiirdir. “ALEM NEDİR?” derseniz.. zaten şiirin içinde var. “ALEM ile başlayıp, Aleml’erle sürüp.. Âlemeyn’de bitmektedir…” Yani kısaca, şirin her tarafı tam bir alem!..
Sizin de, bir aleminiz var mı?..
Şayet yoksa, biraz benim alemime katılıp.. biraz da siz alem yapar mısınız?

A L E M -V E -B E N

ŞİİR NO: 33 - - 06-KASIM- 2008

Âlem’lerde, yaşarım,
Âlem’lerde, koşarım;
Âlem’lerde, uçarım,
Ben, kendimi tanırken...

Âlem’ler, hücre’lerde,
Âlem’ler, küre’lerde;
Mikro’da ve makro’da,
Ben, kendimi ararken…

Bir çok âlem’de, durdum,
Bir çok âlem’e, girdim;
Âlem’de, kalem kırdım,
Ben, kendimi bulurken...

Alem diye, içerler,
Âlem’den, vaz geçerler;
Âlem’leri, biçerler,
Ben, onları görürken...

Âlem’leri, oldurdum;
Âlem’leri, doldurdum,
Ben de; bir âlem, oldum,
Âlem’ime, sahipken...

Alem tutup, taşıdım,
A’lem’den, ders okudum;
Âlemûn’da, var oldum...
Âlemeyn’den, giderken...
4-TEMMUZ-2004SAAT:04:10 Konak-İZMİR.
Âlem=Kâinat, Alem=bayrak, A’lem=en iyi bilen
Âlemûn=âlem, Dünya, halk, herşey...
Âlemeyn= her iki âlem (CENNET, CEHENNEM)
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])