AZİZ ŞEHİTLERİMİZE AĞIT

Dr. Sadık ÖZEN


Her gün birer ikişer kaybediyoruz
Kahraman askerlerimizi.
Komondo, jandarma, havacı, topçu, piyade,
Hepsi birbirinden değerli.
Dün tam on bir tanesi birden gitti,
Bir yüzbaşımız da yaralı,
Kurmay yarbayı, astsubayı, eri,
Hiç fark etmiyor ki!...
Her gün yeni bir saldırı oluyor
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyor…

Kılınan cenaze namazları,
Gökleri delen “Şehitler ölmez, vatan bölünmez” nidaları,
Dökülen gözyaşları,
Yapılan dualar, beddualar,
Atılan hamasi nutuklar,
“Kanınız yerde kalmayacak” sözleri,
Artık hiç anlam taşımaz oldular.
Al bayrağa sarılı tabutların içinde,
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyorlar.

Bu nasıl savaş Allahım !.,
Karşımıza çıkmaya korkuyorlar,
Bizi hep arkadan vuruyorlar.
Kalleşçe, namussuzca, hayasızca…
Dinleri imanları da yok bunların.
İnsanlık dışı eylemleriyle mayınlar döşüyor, tuzaklar kuruyor
Halkımızı, askerlerimizi, güvenlik güçlerimizi,
Ana karnında ve kundaktaki çocuklarımızı insafsızca vuruyorlar
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyorlar

Teröristleri inlerinde vurduk,
Şu kadar kamplarını bombaladık,
Şu kadar hain canlı yakalandı, şu kadarı da teslim oldu.
Cephane ve iaşe stokları yok edildi
Şu kadarı da etkisiz hale getirildi
Büyük zayiat verdirdik, kaçırdık, bellerini kırdık söylemleri,
Artık ben bunlara inanamıyorum ki !..
Gördüklerim ve duyduklarımla İçim kan ağlıyor gittikçe.
Düşmanlarımız sınırdan içeri giriyor, bizi can evimizden vuruyor
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyor.

Kesin sonuç almak için, hiçbir şey yapamıyoruz.
Terörün kökünden kazıyıp atamıyoruz.
Gözlerimizi dikmiş bir yerlere bakıyor,
Kollarımız bağlı bekliyor,
Başlattığımız harekatı yarı bırakıp dönüyoruz.
Bir de ateşin nutuklar atıyoruz,
Kendi adıma artık utanıyorum ben şehitlerimizden.
Asıl utanması gerekenler ise utanmıyor,
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyor.

Terör belası bir türlü son bulmuyor,
Gözyaşları sel olup akıyor,
Anaların babaların feryadı içler yakıyor,
Şehitlerin arkasından çığlıklar yükseliyor,
Destanlar yazılıyor, ağıtlar yakılıyor
Kadınlar dul, çocuklar yetim kalmakta.
Bu ne büyük bir beladır yarabbi !..
Başı, sonu, ne zaman biteceği belli değil.
Her gün yeni kanlar dökülüyor
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyor

Özgürlük diye dağa çıkanlar
Gözlerini kırpmadan kardeş kanı dökenler,
Ülkeyi bölmek isteyenler,
Bu ülkenin bütün nimetlerinden yararlanıp,
Cumhurbaşkanı, başbakan, milletvekili,
Hukukçu, doktor, mühendis, asker, öğretmen ve işadamı oluyor,
İstedikleri mesleği seçiyor, beş yıldızlı oteller açıyor, tatil köyleri kuruyorlar.
Müteahhitlik yaparak, ihaleler alarak köşeyi dönüyor, süper zengin oluyorlar
Peki neden hala nankörlük ediyor, bizden daha ne istiyorlar?
Onların belasına, pisi pisine,
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyorlar.

Doğunun en ücra köşesine gittik
Türk-Kürt ayırımı yapmadan herkese eşit hizmet ettik,
Yakın dostluklar, akrabalıklar kuruldu aramızda,
Kız aldık, kız verdik, ayırım nedir bilmedik.
Ülkenin her yerine gittiler, kendilerine yurt edindiler.
Kardeş diye bağrımıza bastık,
Sevinçleri, acıları ve mutluluğu birlikte paylaştık,
Sevdik, sevildik, birbirimizle evlendik
Bu belaya nasıl uğradık, bir türlü bilemedik.
Nankörlüklerin sonu gelmiyor,
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyor

Bu ne gidişat Allahım,
Uykuda mıyız, yoksa uyanık mı belli değil.
Dost düşman birbirine karıştırıldı.
Askerimizin başına çuval geçirenlerden öç almak isteyenlere
Hain damgası vuruldu,
Milliyetçi olmak suç sayıldı,
Atatürkçüler sorgusuz sualsiz hapislere atıldı.
Soruşturmaların sonu gelmiyor,
Her gün yeni bir senaryo üretiliyor,
Şehitlerimiz birbiri arkasına gidiyor.


Ey yüce Allahım !..
Sadık kulun huzurunda el açmış sana yalvarıyor:
Ülkemizi, ulusumuzu ve askerlerimizi koru,
İç ve dış düşmanlarımızı yer ile yeksan eyle,
Siyasetçilere akıl fikir ver,
Onları düştükleri gafletten uyandır,
Birliğimizin bozulmasına izin verme,
Aramıza nifak tohumları ektirme,
Halkımıza dirlik düzen ihsan eyle,
Şu terör belasından bizi kurtar yarabbi !.. diyor
Kerametini bekliyor.

12.08.2008 / Antalya