Hisler AynasıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiir birleştirilip tekrar ele alınmıştır.
Gözlerimin önünden geçen bir ömürmüş.
Ömrüm, ateşimden geriye kalan külmüş. Kül deyip geçme! Sönenler tatlı bir düşmüş. Düşüm, aynı düşte tutuşma arzusuymuş. Yok sayma, sayılmasın! Olasılığı mümkün kılan bir gönülmüş. (Gönül) Verdiğim, arasında kuruttuğum gülmüş. Kurutmanın bedeli batan dikeniymiş. Diken katlandıkça yaşlı bir bülbül olmuş. Susma, susturulmasın! Ötüşü, yine yeniden başa varışmış. Unutulanı hatırlatan bir nidaymış. Her tınıda bir hatıra; aynada gizmiş. Hislerle sırlanınca, çatlayan hicranmış. Kırmayın, kırılmasın! Varlığı, ruhumu kafesleyen nedenmiş. Nedene bağlanınca esaretler çekilmiş. Çekilmiş de ruh illa özgürlük dilemiş. (Meğer) Nedene anlamak, hürriyete ermekmiş. Etmeyin, kem denmesin! Hürriyet, idrakin başladığı yerdeymiş. O yerde, her canlının bir dili var imiş. Dinle, dinle her dilde tek bir hece varmış. Aşk söylenir, gün doğurur gün batırırmış. Perdeler çekilmesin! Gün batımından sonrası kara sevdaymış. Karanlık çökünce oynanan oyun gölgemiş. Perdenin arkasında duran sezilmemiş... Gece gündüze gebe kalmış, güneş doğmuş. Bakın, dikkat kesilin! Ömrümüz, candan cana varan köprü imiş. Bir ayağına ben diğerine siz çekmiş. Aramızdan muhabbetler su gibi akmış. Köprümüzle birlikte hicranlar da bitmiş. |