Kelebek ve Bal Arısı MasalıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiir güncellenmiştir.
Karşı koyamadığım
bir yeme arzusu Açtım, Hem de çok aç... Yiyorum ama Doymuyorum Tırtıl imişim, Yani öyle söyledi şu yabancı. En son ne vakit muhabbet etmiştim... Hatırlayamadım şimdi. Tanışınca bal arısı olduğunu öğrendim. Kozamı örmem yakınmış, Ve bu yüzdenmiş sürekli aç hissetmem. Belli ki benim gibi daha çok tırtıl görmüş. Uyku çöktü üzerime birden, Birden sebebini bilmediğim Ama yapma gereği duyduğum bir şey oldu. Bir dürtü, bir güdü Bir yetenek belkide. Koza dediği bir uğraş. Niye? Neden? Derken, Bal arısı yakında tekrar görüşeceğimizi Fakat kendimi tanıyamacağımı söylemekle Ne demek istedi? İçimdeki dürtüyü engel olamıyor, Ördükçe kapanıyor, Kapandıkça ağırlaşıyordum. Ne kadar sürdü bilmiyorum, Hatırladığım tek şey uykumun olduğuydu. Uyanmışlıktan hemen önce Çatır çatır diye bir ses, kozamın ince kabuğu çatlıyordu. Islanmış ve buruşmuş kanatlarım Sabahın ilk ışıklarıyla canlanmaktaydı, Işığa daha bir duyarlıydı gözlerim ve ilk kanat çırpışlarım zayıftı benim. Ne de güzelmiş kanatlarım Rengarenk, bahar gibi. Ne kadar zarifmiş endamım, Hem uyumlu hem ahenkli. Bal arısı haklıymış, Ben ne kadar da güzel bir şeye dönüşmüşüm. Benden daha güzeli var mı ki bu dünyada... Çiçek kokuları cezbetti beni, Kendini çeken bir koku... Kokusu böyleyse tadı nasıldır acaba? Ya ben yine mi acıktım yoksa... Bu esnada bal arısı selam vererek geliyor. Diyor: "Biz hiç tanış olduk mu?" Benim ya bal arısı, o tırtıl diyesim geliyor. Vazgeçiyorum demekten. Nedenini tam bilmiyorum fakat Bir yabancı gibi durmayı tercih ediyorum. "Hayır, sizi ilk defa görüyorum, ben Ra’na, çok güzel bir kelebeğiyim... Peki ya siz kim oluyorsunuz?" Diyor: "Bana Seyyah derler, çünkü gezgin bir bal arısıyım. İsterseniz gelin birlikte o çiçek bu çiçek gezip bal, öz toplayalım. Hem belki dost bile olabiliriz." ... Bal arısı, hoş görülü, mütevazi aynı zamanda yardım severdi de. Doğayı gezdik, her çiçeğin hoş kokusunu aldanmamı, bazılarının tehlikeli olduğunu, Bana zarar verebileceğini, Yine bana tanıtarak gösterdi. Ona yapmış olduğum kabalığı farkettiğimde kendimden utanmaya başladım. Anladım, doğada var olan her varlığın, var olma amacı olduğunu. Zaman su gibi akıp geçti.. Sevgi, sevgiyi doyurdu Aza kanaat ettik, çoğu bulduk. Bu kısacık ömrümüzde, Dün tanış olduk, bugün buradayız, Ya yarın... Bugümüzü dünden bilip Yarın için Hak dedik. Rüzgâr bizi alıp savurdu, bir güle vardırdı. Gülden de nasibini alanlardan olduk. Teşekkür ederim. |