istasyon meleği
bir gizemin sona erdiği kadeh
gözlerinde uçurum hayatım kadar sefih sokaklarda parklarda yılan gözlü fahişeler adres sormaya utangaç bir çeşmede aktı kirim aynıymış zerafet her ülküde gözyaşı kadar denizin kalbine gömülmüş terkedilmiş sevdalar çok geç gülümsemek taşa kaçak sanki beklenen bahar hayat için vefa için acılarınla yaşardı gözlerim nedim demirbaş |