Eylül’de Hıçkıra Hıçkıra AğladımEylül yağmurları gözyaşım oldu Nisanı özledim ya ilkbahardı! Yeşili görmeden elimde soldu Kokusu burnumda yalvar yakardı! Kim bilir kaç bahar veda busesi Alamadan uçtu gitti şulesi Vuslatı umudum geçti süresi Ömrüm olsa yine böyle akardı… Kim kıymet bilir de bende bileyim Alnımın yazısı nasıl sileyim Düşünmeyen kulum neyi dileyim Ben mi olacağım kim ki vakardı! Son trenin kalkıyor gardan Eylül’üm Böyle veda olmaz görsen melülüm Açmıyor sümbülüm üzgün bülbülüm Ağdımı gören yok ki, kim takardı… Saffet Kuramaz |
güzel anlamlı dizeler
kutluyorum kalemi...