YOLA ÇIKINCA
Gün olup devranda, yola çıkınca
Güneş’in batarken, okşar yüzümü Gör uzak diyarda, yüze bakınca Rüzğarlar yalasın, toprak yüzümü Ilgıt ılgıt akar, şu dertli pınar Başımda yükselir, bir ulu çınar Bana bakan herkes, delimi sanar Güneşler ısıtsın, toprak yüzümü Beden ölür canlar, sonsuza uçar Bir gariptir insan, kalınca naçar Mezarım üstünde, serpilen otlar Yağmurlar ıslatsın, toprak yüzümü Baş yastığım olsun, şu hece taşım Sormayın dostlarım, belada başım Dolu dolu akar, gözümden yaşım Dolunaylar görsün, toprak yüzümü Kar boran yağmurlar, yağar delice Kopar bir fırtına, gök delinince Kopacak kıyamet, zaman gelince Yağan karlar örtsün, toprak yüzümü Kul Seyyah delidir, biraz divane Yürür göçüm bir gün, varır ahret’e Nasip olur yolum, düşer kevser’e Kevser suyu yusun, toprak yüzümü.. Tahsin Şahin (Kul Seyyah) |