RUH GÜZÜ
Belli ki sonbahar çalmış kapıyı
Yapraklar sararıp soldu bu mevsim Havuzlar, dereler, yağan yağmurla Beklendiği gibi doldu bu mevsim Sılaya gelenler döndü gurbete Değdi mi bilinmez bunca zahmete Yürek dayanmıyor dosta hasrete Yine ayrılıklar oldu bu mevsim Bazen hatırlattı eski yarayı Bazen umut ettik “içte” şifayı Acıdan kahırdan birçok anayı Musibet şeklinde buldu bu mevsim Dosta sarılmaya zaman yetmedi Bir geldi bir daha çekip gitmedi Hayalleri asla gerçek etmedi Her zaman ağyara güldü bu mevsim Kimisi kazandı vermeden emek Yokluk mu? Zengine, o da ne demek? Kimi atlas giydi, kimisi ipek Fakir fukaraya çuldu bu mevsim |