Yüz altmış dört
Heyben dolu yük
Omuzunda hayat Sekerek adımlarını İlerlemek İleriden geriye Isırgan otu gibisin Dokunduğunu yakıyorsun Acımasız hayattan kalan Sessizliğe boğuldu Tüm nağmeleri hayatın Girdabı apansız Yok ediyor zamanı Siliyor tüm izleri Yaşanmış ve yaşanmamış arasında |