Yalnızlık
Ay geceden, gece karanlıktan umarsız
Yalnızlık düşer ruhuma birden apansız Gölgesi vuruyor zamanın duvarlara Gündüzlerden süzülüp gelen karanlıkta * Dans ederken gölgeler beyaz duvarlarda Gönül umudu bekler öyle fütursuzca Pencereme düşen her yağmur damlasında Sensizlik resim çizer köhne odalarda * Derler ki! Gecelerden gündüzler doğarmış Sabah ışıklarını başka bir saçarmış Gün, yüzünü mavi renklere boyasada Yalnızlık esarettir yiten akşamlarda. Hasan Taşcı |
Kaleminize sağlık.
Esen kalın.