Güz hıçkırığıtanyerinden kopuyor gün eylül’ün ortasından ayaz ışığı sızıyor düşüncelere suallerin işareti aşk kirpiği kapanmayan günahsız gecelerin duygusuyla uyuyan yüreği tize b/ulanmış bir desibel sinsiliğiyle bağlıyor çürüyen aklımın ipliğine..seninle oysa intihar fikrimin gömleğinden çıkmıştı hayalinin lekesi kin tutmayan denizlerde yıkamıştım, anıları ay izin vermişti yakamozlarla ittifakıma, sessizce izlerini yakıp, savurmuştum külleri lacivert derinliğe.. gömütümün sırrına ünlem gölgesi düştü siluetinden çekildi dumanı serimin yırtıldı yanıtlar söylem yerinden sebebi aşktı.. kelimeleri yutkunan tarifsiz bir özlem vuruyordu güz hıçkırığına sesinin ezgisiyle adını ördüm hüzzama sonra sıkıca sakladım dudağıma vuslat toprağının fersude gamzesini mekân bellemişti gözlerim diyemedim ! heyelanlar başlar nefessiz göçüklerde hep iklimler yağmalanır ya..ardından pusatsız meczubu giyinmiş keder tutuyordu elleri benim eşkiyalarım hem öksüz hem yetimdi sevda harabeliğinde yankılandı gönül evimin yaralı dili mecnunun zoruyla da yazamadım büyülü şiirleri... 8 eylül 2013 .. |