Yusuf için...
Yine döndük;
yine öldük, sövdük yine, yetim doğmamış, öksüz kalmamış, ama yetim, ama öksüz, Yusuflar’ın kaderine.. Kırılmış ayaklarla, sökülmüş kollarla yollarla döndük yollara acele.. uzaklar çizdik, çocuklar ezdik ve bezdik çokça tren vagonlarında, otobüs koltuklarnda salamadan ayaklarımızı, bezdik; hiç anlamadan; neye, neden ne şekilde döndüğünü dünyanın.. ve sezdik; kaç can ezdik, hesapsız.. Cenneti bırakıp anamın altında ayağının. Döndük; cehennemimize. öldük, sildiğinde, nasırlı elleriyle babam göz yaşını ter diye. ve sövdük; dövdük kendimizi yerine koyup Yusuf’un.. .... ... .. . |
yerine koyup Yusuf’un..
Yüzünün kuyularında yusufu kaybediyorum
YUSUF _SABIR, ÖZLEM , AŞK
YUSUF YAŞAMDA BİR DRENİ
Çok nefisti sevgili arkadaşım kalemine tebriklerim sevgim ve saygımla...