MEDET UMMAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Aylar öncesi bir akşam bülteninde sekiz çocuğu tarafından sokağa terk edilen bir babanın gözyaşları gönlümü derinden sızlatmıştı o yoğun duygu selinde bu şiiri kaleme almıştım.
Allah herkese hayırlı evlatlar nasip etsin inşallah. Tırnağın var ise başını kaşı Medet umma ne evlatdan ne yârdan... Boğazında korlar bir kaşık aşı Medet umma ne evlatdan, ne yârdan.. Beden değil sade, ruhum ezilir Kim derdini sorar, kimler üzülür Gözyaşlarım can özüme süzülür Medet umma ne evlatdan, ne yârdan... Yoldaş olma bir duygusuz zalime Konuşmak çok zordur bir kaç kelime El alem acırken bakıp halime Medet umma ne evlatdan, ne yârdan... Herkes cephe alır seni bir anda Vicdan yok olur mu hemen insanda Bir başına kalmak varmış cihanda Medet umma ne evlatdan, ne yârdan... Büyüt besle, giydir karnını doyur Hısım akrabayı bir yana ayır Artık hiç kimseden bekleme hayır Medet umma ne evlatdan, ne yârdan... İnsana sırdaş, sağlam dost kalsın Gönüller huzurla, neşeyle dolsun Benim bu sözlerim nasihat olsun Medet umma ne evlatdan, ne yârdan... Hatice Olkuner |