SEN TOPLA NEFESİMİ
Gözünden düşen damlalar yanağımla dalaşıyor..
Hüzün acımasız ve arsız ayağıma dolaşıyor.. Oysa ki bir kapının eşiğinde kaldı her şey Atıp tutmak,konuşmak anlamsız Susmak bulaşıcı bir hastalık Kör topal kaldı sevda Yürüyen bir dilenci gibi artık Asi yanım olsada ben bir çiçeğim Soldurulunnca aynı kalpte açamıyorum. Bir elimde kalemim avuçumda sözlerim.. Dilin yansa da aşka körük tut istersen Günahını çıkar istersen cehenneminden…Kendimedir hep zararım Aslını yakan kuru bir alevim Sen topla nefesini benden.. Haykırışlarını kaldırımlarımdan kaldır Her gün masum bak İstanbul’un çehresine Başını ellerinin arasına al düşün.. Suçluluk bile yakışır sana! Elini koy yanağıma Saçlarını ayıkla tellerimden Düzelt yastığını başın yalnızlığa düşmesin.. Bas bağrına az biraz sancın geçsin Yalnızlığın omzuna elini at Sen beni unut yoksa özlersin Ben nefesimi tembihlerim.. Geceden geçen yol sana çıkmaz Hazırla kendini vapur iskeleye yanaşıyor İstersen yanaşmadan atıver kendini Bekle istersen iki çay söylüyorum bize Ellerimiz kavrasın bardağın ince belini Nasılsa aşkı sallıyor melekler Yazgımız deyip Sendele ve düş yamacıma!’ Benden başka seni toplayan olmaz 🐋🐋🐋🐋 |
Şiir öğrenmek ve öğretmektir ve şiir yaşamak ve yaşatmaktır.
Şiir hayata anlam katmaktır.
Düşünen yürek ve yazan eller sağ olsun.