Yaşamak aglamaktır
Ben ne anlatabilirimki sana dair çekip gittin işte
Ölümün o yavan kucağına . Tanrıyla tanıştınmı anlat bana korudumu seni o köhne karanlıktan Yıldızlar görünüyormu oralardan. İşçiler umutlumu köşklerinde cennetin. Ah o üniveristelerin unvanlı hocaları Rezil bir cehalet var cüppelerinde yalanın Sen biliyormusun ben hep erken kalkarım uykularımdan Yorgun uykusuz kadınları düşler yanlızlıgım. Birde tarlalarda öyküler buğday devşirir Issız bir loşluğu vardır özgürlüğün. Ah o ölümler yokmu vakitsiz gelen Yıkan duvarlarını umudun Soysuzca ağlaşan yalanları bırakır gider gece Yaşamak belkide ağlamaktır bu mevsim |