Anılarım
Ey hayat makaranı geri sar da
Çocukluğuma götür beni. Kırlarında koşup oynadığım Deresinde yüzdüğüm Hacıveli köyüne Mis gibi kokan tandır ekmeği kokusuna Götür beni. Ürkek korkarak başladığım ilkokuluma Sırtımda kilolarca kitap defterle Kilometrelerce yürüyüp gittiğim ortaokuluma Ev kirasını ödemek için hamallık yaptığım Sebze haline lise yıllarıma götür beni. Katar katar trenlerin geçtiği Kars tren istasyonunda olsam şimdi Hayallerimi umutlarımı göndersem uzaklara Alın terimi silmeye vakit bulamadığım Sebze halinde taşıdığım yükleri hatırlat bana Çocuk yaşta tanıştığım vahşi kapitalizmi Hatırlat ki geldiğim yeri unutmayayım. Emeğin ne kadar değerli Emekçinin ne kadar onurlu olduğunu Öğrendiğim yerlerin özlemini Yük trenlerinden çocuk ellerimle Taşıdığım inşaat demirlerini hatırlat bana. Baba parasıyla okuduğum üniversite yıllarına Soğuğunda donduğum Ağrı Eğitim e götür beni. Belki hiç markalı bir giysim olmadı o zamanlar Hep köhne evlerde geçti öğrencilik yıllarım Ama alın terinin ve onurun en pahalı erdemler olduğunu öğretti hayat. Ellerimin nasırla tanıştığı o günden beri yönümü dönmüşüm insandan yana onurdan yana emekten yana Başka bir yol yok ki insan olana. Ve şimdi O günlere olan özlemimi gidermek için Her hafta Cebeci tren istasyonunda Geçip giden gençliğimi ve hayallerimi Katar katar geçen trenlere taşıtıyorum Geçmişe olan özlemlerimi gideriyorum Ne çok anı biriktirdiğimi görüyorum Selam olsun aşk olsun o günlere diyorum. 19.08.2021.şirintepe |
Hep köhne evlerde geçti öğrencilik yıllarım
Ama alın terinin ve onurun
en pahalı erdemler olduğunu öğretti hayat.
Ellerimin nasırla tanıştığı o günden beri yönümü dönmüşüm insandan yana onurdan yana emekten yana
Başka bir yol yok ki insan olana.
Hayat okulunu okumak insanları okumak doğayı okumak kendini
Okuyabilmek ve gerçeği fark etmektir bence asıl okumak anlamlı
Bir hayat dersi idi çok beğendim gerçeği fark eden bir gönül sesiydi
Canı gönülden tebrik ederim değerli dost kalem saygılar selamlar
Gönderiyorum