Ateşi Keşfettim
Ateşi keşfettim
adım adım gittiğinde Ağladığımda suyu Mutsuzluk ne derin bir kuyu değişmiyorsa kimsenin huyu Her nefeste ciğerlerime dolmuyor artık hava Kalbim desen, çelik görünümlü mukavva! Keşfettim işte Sevgini kalbime gömdüğümde toprağı Hoşça kal gözleri mutluluk korkağı! Yoksulluğun çocukluk arkadaşı umut Bakma artık gökyüzüne benzemiyor kalbe bulut Ben tebessümü, sen hayal kurmayı unut Yaramazlık değildi oysa ki düşlere dalmak Ama hala kulaklarımda çınlar Annemin azar sesi Gerçeklerden kaçmak istedikçe nasıl da acımasızca sabah oluyordu her Pazartesi! Aslında aslına bakmıyor kimse insanın Seven de sevilen de hep mağlup oluyor Sonbahar aklına gelmiyor Çiçeklerine aldanıyor Nisan’ın! |