17 Ağustos 1999’daBin dokuz yüz doksan dokuz yılı on yedi Ağustos O gün gece yoğun bombardımana tutulmuş gibi Depremin acısıyla verilmişti SOS Ve Ülkemde tutmayan kalmamıştı yas… Onbinlerce insan ölmüş, yaralanmış Yerle bir olmuştu binalar O gün manzara karşısında yürekler karalanmış Unutulmuştu dünyalık davalar Vermişti herkes el ele, Ağıtlar dönmüştü sele Toz bulutu karışmıştı yele… Ah Yalova! O gün yangınında taşıdım su kova, kova… Sönmedi o yangının hala İzleri hatıralarımda! Çabalıyorum hala İzlerini sarmaya! Ne kalemler tükettim Dilim, damağımı kuruttum Yine de yetmedi o dehşeti anlatmaya… Rabbim bizi koru böyle afetlerden Önlem alıp da kurtar böyle gafletlerden! (Amin…) Saffet Kuramaz |
çok doğru tesbitler,
sevgi ve özlem vardı,
akıcı ve anlamlıydı,kutluyorum Üstadım,
Dua ve selamlarımla.