İçime bu yalnızlığın çöktüğü zaman
Bu kentin sahipsiz ölüsü olurum
Ey sevdam adın yankılandığı zaman
Beynim uyuşur, tenim üşür buz olurum

Yitik bir satırın sen hatırındaki izidir
Kül tablamda sönen sigaramın isidir
İçimdeki sevdan sensizliğinde derdestir
Yakar içimi hep yeniden tazelenirim

Buruk bir nağmeyle söylenir burulur içim
Dağlar bağrımı sevdandaki bu acı hışım
Vurur beni yeniden sen tazelenirsin ahım ;
Ahıma gebe kalır ben sensiz doğarım

Gecenin bir ucunda bu acın tazelenir
Ruhsuz bir gece kelebeğine yapışır
Gece lambasının senli sıcak hissidir
Kelebek ömründeki, sevdamı ararım

Yaşamsız bir ruhun delikanlı ölüsüyüm
Yüreğimde sevdan, acıklı sensizliğim
Bir hikaye doğar ağlamaklı bu romanın
Ölü doğar içimde sevdan okunmaksızım

Yutkunurum bir nefesliktir ömrüm
Sen doğsan içime yaşayacağım gülüm
Dolmazsın bir türlü öleceğim gülüm
Gece kelebeklerinin senfonisinde ölürüm

Nen sevdanda hasretine diş bilerim
Ben seni tertemizce bir düş bilirim
Yanksız katışıksız ve eşsizce severim
Sevdanda erdemine eş sensiz ölürüm