YETTİ
Karanlığın gölgesinde gizlenen bir adam
Bekler hep köşe başında elinde çiçeklerle Öylesine bir bekleyiş değil bu aslında Gönül yarası açılan kapanmayan Titrek mum ışığında aşkımı sunarken sana Bu aşkı bitiren sesleri duymak ne fayda Ve ne tuhaf ne acı şey Kimi sevsem bana Düşman oluyor yada aldatip gidiyor Kime iyi olduysan da Haddinden fazla yüz istiyor Yada haddini aşıyor Bir de marifetmis gibi Anlatıp gülüyor İnkar ediyor Çünkü yaptıkları yetmiyor Geçimsiz çalımsız yüreği sızlamiyor Kime güveneyim umudu tükenmiş Sevgi fedakârlık dost ise yürek istermiş Ne dostum oldu nede sevgilim Hepsi menfeat için yanında duruyormuş İşleri görülene kadar Şu yaşa kadar ne uzadım nede kısaldım Karakterim de hiç değişmedi Gerçeği gördüm yetti |