ÖĞRENDİMSevda kuduz köpeğin dilinde ki naraydı Bir faniyi sevmeye yeltenince öğrendim İnsanın yüreğinde dinmeyen bir yaraydı Acısını övmeye yeltenince öğrendim Kime göre ihtiras kime ilahi emir Kimini zebil eder kimini eder amir Ruhumu sarmalayan iflah olmayan şimir Ben başımdan savmaya yeltenince öğrendim Batıdan beklemekmiş güneşin doğuşunu Arayarak bulmakmış meşhur anka kuşunu Görmeye başladıkça mutluluğun düşünü Ayılınca sövmeye yeltenince öğrendim Divane olmak varmış diyorlardı kaderden Oyle sanıp kendimi uzak tuttum kederden Yar uğruna geçmişim taşıdığım bu serden Dizlerimi dövmeye yeltenince öğrendim Mehmet Kılıçel Soğukdoğulu |