GÖNÜL İLE HASBİHAL
Elvan güller açardı, ah şu gönül bağımda
Her mevsimim bahardı, yazdı gençlik çağımda Erken düştü zemheri, kar erimez dağımda Üşüyorum ey gönül, mevsim kışa dönüyor... Enhar-ı aşk çağlardı, bir zamanlar sinemde Yıldızlar parlıyordu hiç sönmeden didemde Artık solar oldular hep goncalar gamzemde Kayboldukça umutlar, hüzün başa dönüyor... Batan güneş ömürden bir gün daha çalacak Şu aciz bedenim de bir gün turâb olacak Ey gönül bu dünyada, kim kaldı, sen kalacak Ölüm hak ve hakikat, yıllar boşa dönüyor... Hatice Olkuner |