Dünya aynı dünya, değişen insan,
Köklü dönüşümü bilin kardeşler,
Hakkı söylemeye yetmiyor lisan,
İyiye, güzele gelin kardeşler.

Şimdi her şey para oldu, mal oldu,
Haram bilinenler hep helal(!) oldu,
Bütün güzellikler pürmelal oldu,
Bu gidişi kalpten silin kardeşler.

Büyük küçük oldu, küçük de büyük,
Âsi olan gençlik sırtımızda yük,
Bu âtimiz için onulmaz güçlük,
Gençliğin gönlüne dolun kardeşler.

Aramızda sevgi kalmadı artık,
Yüzlerimiz gergin, kaşlar hep çatık,
Saygı, hürmeti de almıyor mantık,
Daim muhabbette kalın kardeşler.

Okumadan olduk hepimiz âlim,
Biliriz her şeyi(!) uzaktır ilim,
Cehalete hepten olmuşuz teslim,
İlim deryasına dalın kardeşler.

Kendi elimizle mahvettik arzı,
Herkes cimrileşti, unuttuk karzı,
Önemsiz görürüz namusu, ırzı,
Değeri, hikmeti bulun kardeşler.

Tohumu bozanın neydi maksadı?
Değişti meyvenin, sebzenin tadı,
Kalmadı zihinde doğalın adı,
Tabii ürünler alın kardeşler.

Tamamen kirlendi deniz ve kara,
Çevre kirliliği büyük bir yara,
Yolun sonu geldi, çarptık duvara,
Sur üflenmeden pak olun kardeşler.

Hırstan göremiyor, karanlık önü,
Şeytan belirliyor gittiği yönü,
Nefsi emmarede geçiyor günü,
İmtihanı yakın kulun kardeşler.

Dünyadan sonra var ikinci hayat,
Dengede olmalı mana, maddiyat,
Hayatta ölçümüz; hep maneviyat,
Ölmeden çok önce ölün kardeşler.
SALİH SEDAT ERSÖZ